Sevgili Doktorum Bora Cengiz..

Onu ilk görüşüm bugün gibi aklımda, karışık duygular içinde bir Hastanede devam eden tedavimi yarıda kesip bir başka klinikte tedaviye başlamıştım, aklım karışık, heyecanım dorukdaydı.. Tek tesellim sevgili Mustafa Bahçeci' ye çok güvenmiştim ilk görüşmede.. Nişantaşı'nda klinikte sabah saatleri idi.. Kontrol için bekliyordum, kliniğe girmesiyle herkesle şakalaşmaya başlaması bir oldu.. Odasına geçene kadar laf atmadığı kimse kalmadı, dobra ,sımsıcaktı.. Geçen günlerde onu çok daha yakından tanıdım, pozitifliğini, en kötü anda bile olaylara bambaşka açıdan bakması hüngür hüngür ağlarken kahkahalar attırabilmesine hiç kimse şaşırmazdı..
15 gün hamileyim diye havalara uçtuktan sonra kalbi atmıyor kese boş gelişmemiş alacağız onu dediği an, o hüzün dolu 02.06.2008.. En kötü anda bile öylesi pozitif mesajlar verirdiki sanki üzüntünüzü unuturdunuz..
Neler neler kulağımda; bu kız aynı babası birtek ayakları sana benziyor deyişi, çalışmayacaksın artık ne olur şirket batacak değil ya, manyak mısın nesin deyişi, Mira' mı kucağıma verip seninle bir yol yürüdük biz deyişi.. Ve daha neler neler..
Çok üzgünüm, ölüm hiç yakışmadı o koskoca sımsıcak adama..
Yarın onu son yolculuğuna uğurluyoruz, bu kadar dua almak çok kimseye nasip olmaz, Allahım onu cenneti ile karşılasın.. Işıklar içinde uyu güzel insan..