bakıcı kabusu..

yine bakıcı krizi, bu akşam mevcudun işine son vermek zorunda kaldık, ne yalanlar dinlemişiz meğer, hakkımızda neler konuşmuş anlatmış.. kendime kızıyorum ben nasıl insanları bu kadar eksik tanıyabiliyorum diye.. nasıl inanmış güvenmişim nasıl içimize almışız, kırılmasın bozulmasın diye ne çok susmuşum, çok yazık hiç değmezmiş.. çocuğumun sosyalleşme seanslarını kendi sosyalleşmesine adamış, bu arada kuzuyu salmış oynasın, başka anneler bakarmış benim kuzuya bizimki sosyalleşirken, insanın inanası gelmiyor, hele yalanlara hele yalanlara.. bir dürüst örneğe rastlasam bir doğru kişi bulsam ah bir bulsam.. dün pratik annenin yazısını okumuştum,işte şu, piyango kazanmak ile eş değer tutmuş iyi bir bakıcıya rastlamayı, ne kadar doğru.. basit hesapların hepsini yapıyorum. çalışmalımıyım? evet pratik anne hesaplamış maaş - bakıcı parası = x , işte bu x çocuğundan ayrı kalmaya değiyor ise çalış ve bakıcı yardımı al. ama bu bakıcıyı da verdiğin maaş ile memnun et, beş kuruş üstünü verene gitmeyecek etiklikte bakıcı bulman şartı ile anlamlı bu tabi.. ayrıca senin en değerli varlığını yetiştirmek gibi bir görevi üstlenen kişi için aslında bunun ne kadar zor bazen annesi olarak senin bile sıkılabildiğin detaylarda gizli bir faaliyet olduğunu kabullen ve o şekilde yaklaş.. pratik anne böyle yazmış çok doğru altına imzamı atarım ama sen bunları biliyorken senin iyi niyetine aynı iyi niyette yaklaşan birine rastla, yalancı, nankör falan olmasın, hem de çok dürüst, açık yürekli, samimi olsun.. ne diyeyim gerçekten piyango.. hem de büyük piyango.. hayatım boyunca bir sakız kazanmışlığım yok öyle söyleyeyim siz varın düşünün bu hikayenin sonunu..