Mira'nın öğretmeni iletişim defterine not yazmış, geçen hafta ortasından bu yana çok mutsuz diye.. evvelden onu üzmeyen basit şeyler bugünlerde ağlatabiliyor diye.. basit bir sandalyem nerede duracak konusunda gün içinde arkadaşı ile kavga ettiğini, konuşarak çözdüklerini ama mutsuzluğuna anlam veremediğini, servis ablasına da annemi çok özledim diye ağladığını, evde bir sorun olup olmadığını merak ettiğini eklemiş..
Bu notu Mira gece uykusuna daldıktan yaklaşık üç saat sonra eve varan işten güçten bitap bir anne olarak okuyup, kuyunun dibine düştüm tabiki.. öğretmenimizin tahmin ettiği gibi evde bir sorun yok aslında, sorun şu ki evde bir anne yok.. radikal bir karar vermedikçe değiştirmemin mümkün olmadığı bir süreçdeyim ve evet haftaiçi neredeyse hiç görmüyorum Mira'yı, hatta geçtiğimiz haftasonuna kadar haftasonlarım da hep bir işsel neden ile bölündü.. benim yönetemediğim bu durumu yavrumun yönetebilmesini beklemek gibi de bir hayal peşindeyim.. sonuç mu? az önce telefonda bana ağlamaklı bir sesle sorusunu sordu..
- annecim ben seni çok özlüyorum, seni göremeyince çok üzgünüyorum, sen neden eve gelmeyi unutuyorsun???!!!!! :((((
- hayır, unutmuyorum Mira'cığım işim bitince geliyorum, hani hava kararınca geliyorum ya...
- evet işte ben de onu diyorum, hemen geeellll:(((( unutmaaa!!!...
28 Kasım 2012 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Çalışan annelerin bitmeyen kaderi:(
YanıtlaSilne yazıkki:(
YanıtlaSilbu yazıyı okurken çok üzüldüm :( geleceğimi gördüm sanırım :(
YanıtlaSil