18 Kasım 2010 Perşembe

kavuşmalar hep güzeldir..

geçen pazar döndüm, yorucu bir haftanın ardından pazar sabah ilk uçak ile yola koyuldum, Mira babası ile alandaydı, şaşırdı beni görünce, önce uzun uzun yüzüme baktı sanki hatırlamak ister gibi, sonra yüzünü yüzüme yaslayıp öylece durdu, dakikalarca bir yaslıyor sonra çekip uzaktan bakıyor, mutlu mutlu sırıtıyor, bir içli bakışı vardır onun, bakışları içine işler insanın, işte öyle baktı, sevindi, güldü, kendince öptü.. zayıflamış ya da boyu uzamış, çünkü eminimki acaip iyi bakıldı ben yokken, ekstra ilgi ile ama hiç süt içmiyor Mira, çokdur biberon almıyor, almadığımız çeşit model kalmadı, en son nuby nin anne göğsünü gerçekten çok iyi taklit etmiş tamamı silikon Doğal Dokunuş modelinin ayına uygun boyutunu aldım, bence cidden başarılı, önce üç beş gün oyuncak olarak verdik eline, hani herşey direkt ağıza gidiyor ya normalde bu parça için de aynını dileyerek ama olmadı, hiç emmedi.. yokluğum süresince sadece su içmiş Mira, ilk gece dışında da hiç kriz yaşatmamış.. benden daha olgun davrandığı kesin ben günlerce karalar bağladım nasıl yöneteceğiz bu dönemi diye, alın işte.. birkez daha inandım yavrular uyum ve değişim yönetimi konusunda cidden çok iyiler.. hem düzen isteyip düzen sevip hem de değişimi böylesine iyi yönetmeleri süper:) işte böyle, bu bakışma ve koklaşmalar otoparka kadar devam etti, arabaya oturmamız ile memmme memmme ııııııhhhh memmmmeee nidaları arasında yapıştı;) bir daha emermi emmezmi acaba sütten kesilirmi ya istemezse ama ben daha emzirmek istiyordum soruları da balon olup uçtu yeşilköy semalarına.. en enteresanı ilk gün dışında memenin adını anmayan Mira meğer hiçbirşeyi unutmamış.. ama kendimi de tebrik etmeliyim çünkü hiç engel tanımadan son derece disiplinli bir şekilde günde üç sefer sağılarak, kocaman medela makinayı heryere taşıyarak ben de az çabalamamıştım.. netice mi? kızım ve ben çok iyi bir ikiliyiz, dahası neki?:))) şimdi koala modeli yaşamaktayız, yan odaya geçsem annniii annniii peşime düşüyor.. neyseki pazartesiye daha üç koca gün var, sonunu düşünmeden tadını çıkarıyoruz şimdi.. bir de medela makina ile ilişkimin bitişini kutluyoruz..

13 Kasım 2010 Cumartesi

packing for Istanbul:)))

Ve işte Londra'dayım.. geçerdi, geçmezdi, nasıl geçerdi derken hafta bitti, York geçmişte kaldı, meleğime kavuşmama bir gün kaldı.. off ne güzel uyuyordur o şimdi, misler gibi kokuyordur.. seni çok özledim Mira..

10 Kasım 2010 Çarşamba

herşey yolunda..

Yorkdayım..cumaya kadar, sonra bir gün Londra ve ver elini İstanbul ama mümkünse elimi Mira tutsun..yarın çarşamba, yarısı bitti sayılır..İstanbuldan gelen haberler de çok iyi..Mira'nın keyfi yerinde, teyzesi ile o park senin bu park benim geziyor, salıncakda uyuyor, oynuyor, konuşuyor, bana e-mail atıyor, aradabir ağlıyor, anne deyip beni arıyor ama daha çok teyziiiii say cheeseeeeeee diyor, yemeğini yiyor, ne yapalım süt içmesin, lak lak lak su içiyor, babası ile yatıp onunla uyuyor, sabah beşte uyanıp yine su içiyor, bu anın hayalini kurdum geçen tüm hafta boyu, bir herşey yolunda haberi alsam ah bir alsam diye.. çok şükür..

8 Kasım 2010 Pazartesi

Mira ile ilk ayrılık..

ilk gece..ayrı ilk gecemiz..meleğimden ayrı ilk gece..o istanbul da umarım babası ile mışıl mışıl uyuyor, ben londra da bir otel odasında..seyahati hep seven ben ayaklarımı sürüyerek geldim, gözüm arkada değil, babası,annem, ablam, yeğenlerim,ezel teyzemiz, ayfer teyzem, leyla ablası herkes tetikte, takipte, bilfiil bakımın içinde, ama o meme diye ağlayacak ya, o anne diyecek ya,ben onun kokusunu duyamıyorum ya, sarılamıyorum ya, daha şimdiden özledim ya,hem de daha koskocaman bir hafta varken..nasıl geçer bu hafta.. hem çalışmak hem annelik ne zormuş, öyle reklamlarda söylenirmiş ancak çocuk da yaparım kariyer de diye, hayatın kendisi orkid reklamı değil maalesef, işte böyle meleğine sarılıp uyumak isterken kmlerce uzakta bir otel odasında bilgisayara sarılıyor insan..gözüne uyku girmeden..

2 Kasım 2010 Salı

count down:(

geri sayım başladı..tam 6 gün var, tam 5 gün var derken vakit yaklaşıyor.. pazar günü Mira'dan ilk defa ayrılıyor ve iş seyahatine çıkıyorum.. hem de tam bir hafta.. Mirasız 7 kocaman gün.. bu fikir biraz basıyor, gece uykularımı filan kaçırıyor.. hiç ayrı yatmadımki ben meleğimden hiç ayrı bir gece geçirmedim ki.. biraz zor geliyor, umarım kolay atlatırız, ikimiz de.. babası, annem, ablam, teyzem, yeğenlerim herkes seferber sağolsunlar..bir çırpıda geçiverse, arefeye geliversek..ah hadi inşallah..