1 Aralık 2011 Perşembe

birbirimizi çok özlüyoruz..

Günler yoğun geçiyor, haftasonları dışında doğru düzgün vakit geçiremiyorum Mira'm ile.. son üç ay yoğunluğu son aya yaklaştıkca iyice arttı, gün içi iş yoğunluğuna eklenen akşam organizasyonları ise konuyu benim için iyicene içinden çıkılmaz hale getiriyor..iş ile ilgili akşam yemeği organizasyonları, herhafta pazartesi ve çarşamba akşamlarında mesaimi iki saat uzatmak üzerine alınan karar ve verilen onay ile başlayan süreç, ev ile ilgili telaş ve takipler neticesinde ben Mira'yı o beni özlemeye devam edip duruyoruz.. akşamları eve gidince uzun uzun sarılıyor bana yle saf öyle temiz ve içten gösteriyorki sevgisini, o çocuk gözlerdeki pırıltı, yüzündeki mutluluk, zıplayışı dans edişi sevinçten izlemeye ve yaşamaya doyulmaz kıvamda..ben eve gitmeden uyumayı reddetmeye çalışıyor fiziksel durumu buna müsaade ettiği müddetçe, bir de dikkatimi çeken sanki beni görmeden uyumamaya çalışıyor gibi, mesela dün akşam eve gittiğimde saat 23.30 du, bakıcısı 22.00 de artık sızdığını söyledi, " uyu kag anne buğdaa.." diyerek..yanına gittim baktım pek derin uyumuyor gibi, derken sanki kulağına fısıldanmış gibi yüzünde güller açarak gözlerini açtı, o yüzündeki mutlu gülümseme beni görmenin sevinci bendeki tüm günün yorgunluğunu aladursun " anneciiiğğğğğ " deyişi ile kendimden geçtim.. sonra klasik yatak soruları başladı..
- anne yayın okuuğğ vağ?
- yok Miracım yarın okul yok, evdesin.
- miya okuğğ gidii isiii yog..
- tamam canım yarın okula gitmeyeceksin zaten..
- miya pağka gidii isii
- parka haftasonu gideceğiz miracım
- oğduu, güneş uyansın, pağka gidii..
- evet miracım güneş uyansın ve çok gülsün bizi çok ısıtsın biz parka gidelim.
sonra uzayan konuşma anne memeeeee diye sona erdi.. koyun koyuna uyuduk beraber..
sabah geç uyanmışım panikle yetişmem gereken ve saat başı devam edecek toplantıların stresi ile hazırlanmaya başladım, benim ardımdan Mira da kalktı, pijamasını benim değiştirmemi, tuvalette benimle dergi okuyarak oturmayı, kahvaltısını benimle yapmayı ve hatta bunlar için ağlamayı bir süre deneyip sonra durumu kabullendi..
- anne işe gidiiii, hoşcaaaa
kapıdan çıkarken arkamdan seslenmesi ise beni benden aldı,
- anne tekyay gel...
:((((((((((((((( allah tüm çalışan annelere ve çocuklarına kolaylık versin.. onları tekrar tekrar kavuştursun..

2 yorum: